Çaresiz, umutsuz ve resmi işsizlerin toplamı 6 milyonu geçti

Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu Araştırma Enstitüsü (DİSK-AR), TÜİK tarafından açıklanan Hanehalkı İşgücü Anketi Ocak 2014 dönem sonuçlarını değerlendirdi:

1) TÜİK Hanehalkı İşgücü Anketi sonuçlarına göre resmi işsizlik oranları yüksek seviyelerde seyir etmeye devam etmektedir. Resmi işsizlik oranı geçtiğimiz ay mevsimsel etkiyle birlikte İki haneli rakamları yeniden görmüştü. Bu rakamların kalıcı olup olmayacağını ekonominin seyri ile birlikte yöntemden kaynaklı değişkenler belirleyecektir.

2) Ocak 2014 döneminde umudu olmadığı için ya da diğer nedenlerle son 3 aydır iş arama kanallarını kullanmayan ve işe başlamaya hazır olduğu halde bu nedenle işsiz sayılmayanlar (umutsuzlar) da dahil edildiğinde işsizlik oranı yüzde 10,1 değil, yüzde 16,5, işsiz sayısı da 2 milyon 841 bin değil, 4 milyon 985 bin kişi olarak gerçekleşti.

3) Yeni işsizlerin sayısı (1-2 aydır iş arayanlar) 966 bin kişi oldu. Bu işsizlerin 362 binini yani yüzde 37’sini geçici bir işte çalışan ve iş bittiği için işsiz kalanlar oluşturdu. Yeni işsizlerin 162 bini ise işten çıkartılanlar.

4) Son 1 yılda kısmi süreli çalışanların sayısındaki artış 75 bin olarak gerçekleşti. Geçici işlerde çalışanların sayısı da 151 bin kişi arttı.

5) Çaresizler, umutsuzlar ve resmi işsizlerin toplam sayısı 6 milyon 26 bindir. Geniş istihdam içindeki payı ise % 20’dir.

6) Kadınlar için geniş tanımlı işsizlik oranı %23’tür.

7) 50 saat ve üzerinde haftalık çalışma süresine sahip olanların sayısı 174 bin kişi artarak 9 milyon 622 bine yükseldi. Bu kişiler toplam iş başındaki çalışanların yüzde 40’ını oluşturdu.Her dört kişiden biri haftalık 60 saatin üzerinde çalıştı.

Türkiye haftalık çalışma sürelerinin emsallerine göre çok daha yüksek olduğu bir ülkedir. Avrupa Birliği ülkeleri ile kıyaslandığında haftalık çalışma sürelerindeki fark 12 saati bulmaktadır. Buna göre Türkiye’de 5 kişinin yapacağı işi 4 kişi yapmaktadır. Bir yandan işgücüne katılım oranlarını yükseltirken, öte yandan işsizlik verileri ile mücadele etmenin yegâne yolu, gelir kaybına yol açmaksızın haftalık çalışma sürelerini azaltmaktan geçmektedir. Buna karşın hükümet ve sermaye çevreleri işsizlik verilerindeki artışı, istihdam yapısının niteliğini bozarak, yani yoğun çalışma koşulları altında, daha esnek ve güvencesiz çalışma biçimlerini yaygınlaştırarak durdurmanın reçetelerini topluma sunmaktadır. Hükümet işveren çevrelerinin taleplerini Ulusal İstihdam Strateji Belgesi ile programlaştırmıştır. Ucuz işgücü için, taşeron çalışmayı yaygınlaştırmayı, kıdem tazminatını fona devrederek ortadan kaldırmayı, kölelik bürolarını hayata geçirmeyi hedefleyen bu belge hükümetin gündemindedir. İşsizlikle mücadeleyi, çalışma koşullarını kötüleştirerek, ücretleri düşürerek çözmeye çalışan bu anlayışa karşı durulmalıdır. Bu strateji işsizliğin “ne iş olsa yaparım” başlığı altında gizlenmesi stratejisidir.

İşsizlikle gerçek mücadele için;

1. Haftalık çalışma süresi gelir kaybı yaşanmaksızın 37,5 saate, fazla mesailer için uygulanan yıllık 270 saat sınırı, 90 saate düşürülmelidir.

2. Herkese en az 1 ay ücretli izin hakkı tanınmalıdır. 3. Herkes için iş güvencesi ayrımsız bir biçimde uygulanmalıdır.

4. Sendikal hak ve özgürlükler güvence altına alınmalı, sendikal barajlar kaldırılmalı, herkesin sendika hakkını özgürce kullanabilmesi için gerekli yasal düzenlemeler yapılmalıdır

5. Kamu girişimciliği ve hizmetleri istihdam yaratacak şekilde yeniden ele alınmalıdır

6. 7.

Kamuda personel açığı derhal kapatılmalıdır.

Taşeronlaşma ve kayıt dışı istihdam engellenmelidir 8.Kadın istihdamının artırılması ve işsizliğinin azaltılması için işgücü piyasalarındaki cinsiyetçi uygulamalara son verilmeli, ev içi bakım hizmetleri Kadın erkek ayrımı yapmaksızın devletin gereken nitelikli, yaygın ve ücretsiz bakım hizmetlerini sağlaması ile kadının üzerinden alınmalıdır.

50 çalışanın üstündeki her iş yerinde kreş açılmalı, devlet kreşlerinin çocuklar için yaş sınırı olmadan, ücretsiz ve 7/24 açık olmalı, yaşlı ve hastalar için, yine ücretsiz, 7/24 açık, çalışanlarının yarısı erkek olan bakım evleri açılmalıdır.